Stres idrar kaçırma cerrahisinde perkütan vajinal teyp (PVT) deneyimimiz: Bir yıllık sonuçlar

• Published in: Türk üroloji dergisi Vol. 31; no. 4; pp. 558 - 562
• Main Authors: ÖZER, Kutan, ŞENGÜL, Fikret, BAL, Kaan, BÖLÜKBAŞI, Ahmet, ELALTUNTAŞ, Ergün
• Format: Journal Article
• Language: Turkish
• Published: Türk Üroloji Derneği 2005
• Subjects: Geriyedönük çalışma; Gynecologic Surgical Procedures; İdrar kaçırma, stres; Jinekolojik cerrahi prosedürler; Retrospective Studies; Urinary Incontinence, Stress; Urologic and male genital diseases; Üroloji ve erkek genital hastalıkları
• ISSN: 1300-5804

Perkütan vajinal teyp (PVT) ameliyatı, stres idrar kaçırma cerrahisinde tansiyonsuz vajinal teyp uygulamasına (TVT) ucuz ve etkin bir seçenektir. Bu çalışmada PVT uygulanan hastaların bir yıllık takip sonunda idrar kaçırma durumlarını değerlendirdik. Kliniğimizde Mayıs 2003 ve Ağustos 2003 tarihleri arasında, PVT yapılan 11 hastanın klinik özellikleri, dosyalarından retrospektif olarak incelendi. Spinal anestezi altındaki hastalara 1,5 cm eninde 30 cm uzunluğunda prolen mesh orta üretral bölgeye, Starney iğnesinin suprapubik bölgeden girilip paraüretral olarak çıkartılması yoluyla konuldu. Sistoseli olan hastalara aynı seansta sistosel onarımı da yapıldı. Bir yıl sonunda çağırılan bu hastalar idrar tutabilme durumları ve hayat kaliteleri açısından sorgulandı. Çalışmaya alınan 11 hastanın yaş ortalaması 51,5 (35-81) olarak bulundu. Hastalar ortalama 4,3 (2-12) doğum yapmış olup tüm hastalarda Q tip testi pozitif (>30°) olarak bulundu. İki hastada ameliyat öncesi sıkışma idrar kaçırması yakınması mevcuttu. Ancak bu hastalarda sistometride artmış detrüsor aktivitesi gösterilemedi. Vajinal muayenede 4 hastada sistosel belirlendi. Ortalama sistometrik kapasitesi 390 ml (350- 415 ml) olan hastaların valsalva kaçırma basınçları ortalama 55,5 cmH20 (50-60) olarak bulundu. Ameliyat süresi ortalama 69 dakika (40- 120) olarak ölçüldü. Ameliyat sırasında ve sonrasında herhangi bir istenmeyen yan etki gelişmeyen hastaların ortalama sonda çekilme zamanı 2,5 (2-3) gün olarak bulundu. Ameliyat sonrası ultrasonografık olarak yapılan işeme sonu kalan idrar miktarı 31 ml (0-100) olarak ölçüldü. Ameliyat sonrası 12. ayda hastalar tekrar değerlendirildi. Tüm hastaların şikayetlerinin tamamen düzeldiği ve kuru oldukları görüldü. Perkütan vajinal teyp ameliyatı, stres idrar kaçırma cerrahisinde herhangi bir özel materyal yada alet kullanmaksızın yapılabilen etkin ve istenmeyen yan etki oranı düşük bir tedavidir.
Introduction: In recent years PVT has gained popularity as a cost-effective alterative for tension-free vaginal tape (TVT) operation. In this study we evaluated the continence status of patients one year after PVT surgery. Materials and Methods: Eleven patients suffering from stress incontinence underwent PVT surgery between May and August 2003. We retrospectively analyzed the clinical characteristics of the patients. The surgery was performed under spinal anesthesia. A 1.5 cm wide and 30 cm long polypropylene mesh was placed in mid-urethral region with the help of Stamey needles projected from supra-pubic region in to the vagina. Cystocele repair was performed in the same session if needed. At the end of one year patients were evaluated for their complaints and continence status. Results: Mean patient age was 51.5 (35-81) years. All the patients had a history of child birth and mean number of vaginal deliveries were 4.3 (2-12). Two patients described urge incontinence which was not confirmed to be detrusor over-activity on cystometry. Vaginal examination demonstrated positive Q tip test in all patients and 4 patients were found to have cystocele. Mean cystometric capacity and Valsalva leak point pressure were 390 (range: 350-415) ml and 55.5 (50-60) cmH20, respectively. There were no preoperative or postoperative complications and mean operative time was 69 (40-120) minutes. The urinary catheter was withdrawn after a mean of 2.5 (2-3) days postoperatively. Mean postoperative post voiding residual urine volume which was measured by ultrasound was 31 (0-100) ml. Patients were called back 1 year after surgery and re-evaluated. All 11 patients were symptom free and had no stress or urge incontinence. Conclusion: PVT is a safe and effective procedure in the treatment of stress incontinence. It can be performed without any special equipment and it has a low complication rate. Further studies of long time endurance and reliability of this method should be carried out.