Çoğul dirençli acinetobacter baumannii izolatlarında kolistin, polimiksin B ve tigesiklin direncinin saptanmasında disk difüzyon, E-test ve buyyon mikrodilüsyon yöntemlerinin karşılaştırılması

• Published in: Mikrobiyoloji bülteni Vol. 44; no. 2; pp. 203 - 210
• Main Authors: AKIN, F. Ebru, Özgür, BAYRAM, Ayşen, BALCI, İclal
• Format: Journal Article
• Language: Turkish
• Published: Mikrobiyoloji Derneği 2010
• ISSN: 0374-9096

Acinetobacter baumannii'nin antimikrobiyal direnç oranlarının artması, bu etken ile oluşan enfeksiyonların tedavisinde polimiksinler gibi eski antibiyotiklerin yeniden gündeme gelmesini ve tigesiklin gibi
yeni antibiyotiklerin geliştirilmesini zorunlu kılmıştır. Bu çalışmada, Eylül 2006-Nisan 2008 tarihleri arasında Gaziantep Üniversitesi, Şahinbey Araştırma ve Uygulama Hastanesi, Mikrobiyoloji Laboratuvarında
izole edilen ve çoğul antibiyotik direnci gösteren A.baumannii suşlarının kolistin, polimiksin B ve tigesikline karşı duyarlılıklarının üç farklı yöntemle araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya çeşitli klinik örneklerden (trakeal aspirat, kan, balgam, cerrahi yara, kateter, plevral sıvı, idrar, diğer) izole edilen 200 adet
A.baumannii suşu alınmış; bakterilerin tanımlanması konvansiyonel mikrobiyolojik yöntemler ve tam otomatik tanımlama sistemi (Vitek 2, bioMerieux, Fransa) ile yapılmıştır. İzolatlarının antimikrobiyal duyarlılıkları disk difüzyon yöntemi ile belirlenmiş ve saptanan çok ilaca dirençli 95 A.baumannii suşunun kolistin, polimiksin B ve tigesikline karşı duyarlılıkları disk difüzyon, E-test ve buyyon mikrodilüsyon yöntemleriyle test edilmiştir. Bu suşların tamamı (%100) her üç yöntemle de kolistine duyarlı bulunurken, 92
(%96.8)'si disk difüzyon ve buyyon mikrodilüsyon yöntemleriyle, 90 (%94.7)'ı ise E-test yöntemi ile polimiksin B'ye duyarlı bulunmuştur. A.baumannii suşlarının tigesiklin duyarlılığı ise disk difüzyon yöntemi
ile %87.4 (n= 83), E-test yöntemi ile %82.1 (n= 78) ve buyyon mikrodilüsyon yöntemi ile %94.7 (n= 90)
olarak belirlenmiştir. Suşların polimiksin B'ye karşı her üç yöntem ile elde edilen direnç oranları arasında
istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamış (p> 0.05); tigesikline karşı duyarlılığın tespitinde ise, disk
difüzyon ile buyyon mikrodilüsyon yöntemleri arasındaki fark anlamlı bulunmazken (p> 0.05), buyyon
mikrodilüsyon ile E-test yöntemleri arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu görülmüştür (p=0.000). Buna göre, izolatların polimiksin grubu antibiyotiklere karşı duyarlılık sonuçlarının her üç yöntemle de birbirleriyle uyumlu olduğu, tigesiklinin duyarlılığının ise E-test ile diğer yöntemlere göre daha düşük oranda tespit edildiği düşünülmüştür. Sonuç olarak kolistin, polimiksin B ve tigesiklinin, hastanemizde izole edilen klinik A.baumannii suşlarına karşı antimikrobiyal etkinliklerinin yüksek olduğu ve çoğul dirençli A.baumannii suşlarının tigesikline duyarlılığının araştırılmasında, disk difüzyon veya buyyon mikrodilüsyon yöntemlerinin kullanılmasının daha uygun olacağı kanısına varılmıştır.
The increased rate of antimicrobial resistance in Acinetobacter baumannii made it necessary to reconsider old antibiotics such as polymyxins and develop new drugs such as tigecycline. The aim of this study
was to investigate the susceptibility rates of multi-drug resistant A.baumannii clinical isolates to colistin,
polymyxin B, and tigecycline by three different methods in microbiology laboratory of Gaziantep University Research Hospital, between September 2006 and April 2008. A total of 200 A.baumannii strains
isolated from various clinical samples (tracheal aspirate, blood, sputum, surgical wound, catheter, pleural fluid, urine, and others) were included to the study. Identification of bacteria was performed by conventional microbiological methods and by an automatized identification system (Vitek 2, bioMerieux,
France). Antimicrobial susceptibility pattern of A.baumannii isolates was determined by disc diffusion
method and 95 multiple resistant A.baumannii isolates were identified. Susceptibilities of these multiple
resistant bacteria to colistin, polymyxin B, and tigecycline were tested with disc diffusion, E-test, and
broth microdilution methods. All of the isolates (100%) were sensitive to colistin with all three methods.
Ninety-two (96.8%) of them were sensitive to polymyxin B with both disc diffusion and broth microdilution methods, and 90 (94.7%) of them were sensitive to polymyxin B with E-test. Eighty-three (87.4%)
of them were sensitive to tigecycline by disc diffusion method, 78 (82.1%) by E-test, and 90 (94.7%) by
broth microdilution method. No statistically significant difference was detected for the three methods in
terms of susceptibility testing for polymyxin B (p> 0.05). However, while no significant difference was
detected for tigecycline susceptibility testing by disk diffusion and broth microdilution (p> 0.05), statistically significant difference was determined for broth microdilution and E-test methods (p= 0.000). In
conclusion, comparison of disc diffusion, E-test, and broth microdilution methods yielded that all three
methods were concordant to each other in terms of susceptibility testing of polymyxins. Susceptibility
rate to tigecycline was found lower by E-test method than that obtained by other methods. These results emphasized that antimicrobial activities of colistin, polymyxin B and tigecycline against A.baumannii isolates obtained in our hospital were high, however, for tigecycline susceptibility testing against A.baumannii, disk diffusion or broth microdilution methods would rather be preferred.