“Unutulmuş bir çağ artığı”: Mübeccel İzmirli üzerine bir inceleme

• Published in: Türk dili ve edebiyatı dergisi Vol. 2020; no. 60; pp. 491 - 516
• Main Author: Yıldırımay Bayrakçı,Yağmur
• Format: Journal Article
• Language: Turkish
• Published: İstanbul Üniversitesi Yayınları 01-02-2020
• Subjects: Edebiyat; Türk Dili; İstanbul; Türkiye; children’s books; şiir; poem; Türk edebiyatı; öykü; çocuk kitabı; Mübeccel İzmirli; Turkish literature; story
• ISSN: 1015-2091; 2602-2648
• DOI: 10.26650/TUDED2020-0052

Mübeccel İzmirli (1934-1982), Türk edebiyatına ağırlıklı olarak öykü ve şiir
türlerinde eserler kazandırmış yazarlar arasındadır. Bu çalışmada daha önce üzerinde
durulmamış olan Mübeccel İzmirli, tüm yönleriyle tanıtılacaktır. En fazla şiir
türünde eserler kaleme alan Mübeccel İzmirli, yazdığı şiir ve öykülerinde kadının
mutsuzluğuna, toplumdaki yerine, vermek zorunda kaldığı mücadeleye ve toplumsal
hayattaki yozlaşmaya odaklanmıştır. Öykülerinde, yaşadığı toplumun sosyoekonomik
durumundan kendini soyutlamadan öykülerini yazan Mübeccel İzmirli,
bu ortamda kadınların yaşadığı sorunlara değinir. Toplumsal hayattaki çözülmelerin
kadının hayatında yarattığı sıkıntıları görmezden gelmeyen İzmirli, kadınların
sesi olmaya çalışır. Şiirlerinde de kadının iç dünyasını anlatmaya çalışan İzmirli,
hayal kırıklıklarının şairi olarak belirir. Öykü ve şiir kitabı dışında, bir biyografi
kitabı, iki çocuk kitabı olan Mübeccel İzmirli, arkadaşlarıyla birlikte Otağ adında
bir de dergi çıkarmıştır. 1970’li yıllardan sonra edebiyat sahasında ismini pek sık
göremediğimiz İzmirli, 1977 yılında arkadaşı Âtıf Özbilen hakkında bir biyografi
kitabı yayımlar. Klasik bir biyografi metninden uzak olan kitapta İzmirli, Özbilen’i
kendi düşünceleriyle anlatır. Mavi Çamlar Ülkesi ve Ay Kız ile Gün Oğlan adındaki
kitaplar, çocuklara sevgi, saygı, merhamet, yardımlaşma, barış gibi konularda bilgi
verici niteliktedir. Bu makalenin amacı, Türk edebiyatında değeri bilinmeyen, kenarda
kalan isimlerinden biri olan Mübeccel İzmirli ve çalışmalarını gün yüzünü çıkarmak,
edebiyat tarihindeki bir eksikliği tamamlamaktır.