مقایسهی نتایج دو روش دیسک دیفیوژن و E-test در تعیین حساسیت آنتیبیوتیکی هلیکوباکتر پیلوری به سه آنتیبیوتیک مترونیدازول، کلاریترومایسین و آموکسیسیلین
مقدمه: افزایش شیوع سویههای هلیکوباکتر پیلوری مقاوم در برابر آنتیبیوتیک مهمترین عامل در تعیین نتیجهی درمان با آنتیبیوتیک میباشد. بنابراین، استفاده از روشهای قابل اعتماد، آسان، سریع و ارزان در تعیین حساسیت آنتیبیوتیکی ضروری است. در حال حاضر هیچ توصیهی استانداردی برای سنجش این ارگانیسم سختگیر...
Saved in:
Published in: | Majallah-i dānishkadah-i pizishkī-i Iṣfahān. (Online) Vol. 30; no. 222; pp. 2513 - 2519 |
---|---|
Main Authors: | , , , , , |
Format: | Journal Article |
Language: | Persian |
Published: |
Isfahan University of Medical Sciences
01-03-2013
|
Online Access: | Get full text |
Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
Summary: | مقدمه: افزایش شیوع سویههای هلیکوباکتر پیلوری مقاوم در برابر آنتیبیوتیک مهمترین عامل در تعیین نتیجهی درمان با آنتیبیوتیک میباشد. بنابراین، استفاده از روشهای قابل اعتماد، آسان، سریع و ارزان در تعیین حساسیت آنتیبیوتیکی ضروری است. در حال حاضر هیچ توصیهی استانداردی برای سنجش این ارگانیسم سختگیر وجود ندارد و معیارهای تفسیری برای تعیین حساسیت یا مقاومت باکتری هنوز استاندارد نشده است. از روشهای مرسوم در تعیین حساسیت آنتیبیوتیکی باکتریها استفاده از روشهای دیسک دیفیوژن (Modified disk diffusion method یا MDDM) و E-test (Epsilometer test) است. هدف از این مطالعه، ارزیابی مقایسهای نتایج روشهای دیسک دیفیوژن و E-test برای تعیین حساسیت آنتیبیوتیکی ایزولههای هلیکوباکتر پیلوری نسبت به سه آنتیبیوتیک مترونیدازول، کلاریترومایسین و آموکسیسیلین بود. روشها: در این مطالعه 30 ایزولهی هلیکوباکتر پیلوری از نمونههای بیوپسی جدا شد و حساسیت هلیکوباکتر پیلوری نسبت به مترونیدازول، کلاریترومایسین و آموکسیسیلین بر اساس پروتکل CLSI (Clinical and laboratory standards institute)، توسط روشهای دیسک دیفیوژن و E-test مقایسه گردید. علاوه بر این، حداقل غلظت مهاری (Minimum inhibitory concentration یا MIC) برای ایزولههای مقاوم به سه آنتیبیوتیک تعیین شد. یافتهها: 30 ایزولهی هلیکوباکتر پیلوری که سنجش حساسیت آنتیبیوتیکی روی آنها صورت گرفت، در هر دو روش دیسک دیفیوژن و E-test، 3/53 درصد به مترونیدازول، 6/16 درصد به کلاریترومایسین و 10 درصد نسبت به آموکسیسیلین مقاوم بودند. نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد که هر دو روش تعیین حساسیت هلیكوباكتر پیلوری نسبت به آنتیبیوتیکهای مترونیدازول، کلاریترومایسین و آموکسیسیلین نتایج یکسانی داشتند. بنابراین، در شرایط آزمایشگاه (In vitro) استفاده از روش دیسک دیفیوژن میتواند جایگزین روش E-test در تعیین مقاومت آنتیبیوتیکی برای هلیکوباکتر پیلوری باشد. واژگان کلیدی: هلیکوباکتر پیلوری، مقاومت آنتیبیوتیکی، روش دیسک دیفیوژن، |
---|---|
ISSN: | 1027-7595 1735-854X |