Mailegatze morfologikoa eta generoa euskaraz
LABURPENA Mende luzetako ukipen azkarraren ondorioz, euskarak morfema sorta bat mailegatu die latinari eta inguruko erromantzeei. ‑o/‑a bukaeren araberako pareen mailegatzearekin barietate batzuek inflexiozko generoaren hastapenak garatu dituzten bezala, ‑sa atzizkiarekin ekialdeko euskara eratorpen...
Saved in:
Published in: | Fontes linguae vasconum no. 127; pp. 229 - 248 |
---|---|
Main Author: | |
Format: | Journal Article |
Language: | Basque |
Published: |
Pamplona
Gobierno de Navarra, Fondo de Publicaciones
2019
Institución Príncipe de Viana - Gobierno de Navarra |
Subjects: | |
Online Access: | Get full text |
Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
Summary: | LABURPENA Mende luzetako ukipen azkarraren ondorioz, euskarak morfema sorta bat mailegatu die latinari eta inguruko erromantzeei. ‑o/‑a bukaeren araberako pareen mailegatzearekin barietate batzuek inflexiozko generoaren hastapenak garatu dituzten bezala, ‑sa atzizkiarekin ekialdeko euskara eratorpenezko genero bereizkuntzan abiatu da. Zuberoako euskara historikoaren corpusean funtsaturik, lan honen xedea da -sa-ren agerpen historikoa aztertzea eta iruzkintzea. Horrezaz landara, eta Euskaltzaindiak bide hori baztertu badu ere, egungo ekialdeko anitz euskaldunen artean ‑sa atzizkiak duen emankortasuna ilustratuko dugu. RESUMEN Como consecuencia de la prolongada situación de contacto lingüístico, el vascuence ha tomado préstamos morfológicos del latín y de las lenguas romances. Así como a partir del préstamo de pares acabados en -o y -a algunas variedades vascas han adquirido una incipiente distinción de género de tipo flexivo, con el sufijo -sa el euskara oriental se ha adentrado en una distinción de tipo derivacional. Basándonos en un corpus del suletino histórico, en este trabajo examinamos la atestiguación y el uso del morfema -sa. Además, mostraremos que para muchos hablantes de dialectos orientales el sufijo -sa mantiene su vigor como morfema productivo, pese a que la Real Academia de la Lengua Vasca lo haya desaconsejado. ABSTRACT Due to the long-term situation of intensive contact, Basque has borrowed a number of morphemes from Latin and Romance languages. Whilst certain varieties show an incipient inflectional distinction of gender as a result of the borrowing of lexical pairs ended in -o/-a, Eastern Basque has to a certain extent acquired a derivational gender distinction by means of the Romance-origin suffix -sa. Based on a corpus of historical Souletin, in this paper we analyse the occurrences of the morpheme -sa. Moreover, we will show that present-day Eastern Basque speakers continue to use -sa as a productive suffix, despite the fact that the Royal Academy of the Basque Language has advised against it. |
---|---|
ISSN: | 0046-435X 2530-5832 |
DOI: | 10.35462/FLV127.8 |