Tip 2 diyabetik makroalbuminürik hastalarda makroalbüminüri regresyonun değerlendirilmesi

• Published in: Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıp Dergisi Vol. 50; no. 3; pp. 111 - 116
• Main Authors: DAYAN, Akın, ABANONU, Gül, Babacan, BULGURLU, Sami Sabri, DEMİRTUNÇ, Refik, SERTBAŞ, Yaşar
• Format: Journal Article
• Language: Turkish
• Published: Haydarpaşa Numune Hastanesi 2010
• ISSN: 1300-6363

Amaç: Diyabetik nefropati, son dönem böbrek
yetmezli¤inin en önemli nedenlerinden biridir. Yo-
¤un ve çok yönlü tedavi yaklaşımları ile hastalı-
¤ın ilerlemesi yavaşlatılabilir ve hatta bazı durumlarda
geriletilebilir. Çalışmamızda ola¤an klinik
prati¤imizde izledi¤imiz aşikar diyabetik nefropatisi
bulunan tip 2 diyabetik hastalarda makroalbüminüri
regresyonunun insidansı ve prediktörleri
araştırılmıştır.
Hastalar ve yöntem: Klini¤imizde 3-6 yıl süre
ile (ortalama:4.1±1.0 yıl) Tip 2 diyabetes mellitus
tanısı ile takipli, kalıcı makroalbüminürisi (idrar
albümin atılımı (İAA) ?300 mg/24 saat) bulunan
37 erişkin hasta, hasta bilgileri hastane kayıtları
ndan elde edilmek suretiyle çalışmaya dahil
edilmiştir. Takip sonrasında hastalar, İAA'nın 300
mg/24 saat'in altına inmesine veya 300 mg/24
saat ve üzerinde sebat etmesine göre iki gruba
ayrılmış, her iki grubun laboratuvar ve klinik parametreleri
karşılaştırılmıştır.
Bulgular: Çalışmaya katılanların yaş ortalaması
62,6 ± 8,4 yıl, diyabet süresi 12,0 ±7,8 yıldı. Tüm
hastalar insülin tedavisi almaktaydı. İAA 14 hastada
(%38) 300 mg/24 saat'in altına geriledi. İAA'da
gerileme görülen hastaların albüminüri seviyelerinde
%71'lik azalma, makroalbüminürisi devam
eden hastaların albüminüri seviyelerinde
%228'lik artış saptandı. Kreatinin klirensi her iki
grupta da benzer oranda düşüş gösterdi (sırasıyla:
%22 ve %17; p=0,835). İdrar albümin atılımındaki
yüzde de¤işim, bazal ve takip sonrası
HbA1c (sırasıyla: r =0,37 p=0,023 ve r =0,58
p<0,001) ve takip sonrası trigliserid düzeyleri ile
pozitif korelasyon gösterdi. Makroalbüminürisi
gerileme gösteren grupta takip sonrası HbA1c ve
ürik asit seviyeleri belirgin olarak düşük iken bazal
parametrelerde gruplar arasında anlamlı farklı
lık yoktu. Regresyon analizine göre takip sonrası
HbA1c, albüminüri düzeyi için belirleyici yegane
faktördü (OR:8.0, 1.1-59.9, p=0.043).
Sonuç: Makroalbüminürisi bulunan Tip 2 DM
hastalarında makroalbüminüri regresyonunda etkili
olan en önemli faktör iyi glisemik kontroldür.
Aim: Diabetic nephropathy is the leading cause
of end-stage renal disease. Intensive multifactorial
treatments can slow the progression of disease
and even reverse it in some instances. In
this study the incidence and predictors of regression
of macroalbuminuria in patients with type 2
diabetes overt diabetic nephropathy were investigated in our routine clinical practice.
Patients and methods: Thirty seven diabetic
patients with persistent macroalbuminuria (urinary
albumin excretion, UAE ?300 mg/24 hrs)
who followed for 3-6 years (mean: 4.1±1.0 years)
in our clinic were included; patient's data was obtained
from hospital records. Patients has divided
into two groups according to the degree of
UAE: <300 mg/24 hrs and ?300 mg/24 hrs. Baseline
and follow-up laboratory and clinical parameters
were compared between two groups.
Results: Mean age was 62.6 ± 8.4 years and
duration of diabetes was 12.0 ± 7.8 years. All patients
in the study were using insulin. UAE regressed
in 14 patients (38%) to <300 mg/24 hrs.
UAE decreased by 71% in regressors and increased
by 228% in patients remaining macroalbuminuric.
Creatine clearance was similarly decreased
in both groups (22% vs. 17%, p=0.835).
The percent change in UAE correlated positively
with basal and follow-up levels of HbA1c (r=0.37,
p=0.023 and r=0.58, p<0.001) and with follow-up
triglyceride (r=0.37, p=0.024). Follow-up HbA1c
and uric acid levels were significantly lower in
regressors whereas baseline parameters were
not significantly different between the groups. In
regression analysis follow-up HbA1c was the
only significant predictor of the level of albuminuria
(OR: 8.0, 1.1-59.9, p=0.043).
Conclusion: Better glycemic control was the sole
predictor of regression from macroalbuminuria in
type 2 diabetic patient with macroalbuninuria.