Uticaj Infekcije Virusom Humane Imunodeficijencije na Genetičku Varijabilnost Kliničkih Izolata BK i JC Poliomavirusa

• Main Author: Karalić, Danijela Z
• Format: Dissertation
• Language: Serbian
• Published: ProQuest Dissertations & Theses 01-01-2015
• Subjects: Acquired immune deficiency syndrome; AIDS; HIV; Human immunodeficiency virus; Viral infections; Virology; Viruses
• ISBN: 9798383106891

UvodSeroepidemiološke studije pokazuju da je između 27% i 80% humane populacije inficirano sa dva poliomavirusa BK virusom (BKV) i JC virusom (JCV). Posle primarne asimptomatske infekcije, koja se obično dešava u toku ranog detinjstva, oba virusa uspostavljaju latenciju u ćelijama bubrega i gornjih partija urinarnog trakta. Sporadična asimptomatska reaktivacija oba virusa se dešava kod 0.5-20% imunokompetentnih seropozitivnih osoba. Međutim, kod imunosuprimiranih osoba njihova reaktivacija može dovesti do nastanka životno ugrožavajućih oboljenja. Reaktivacija JCV, pre svega kod pacijenata sa T ćelijskom imunodeficijencijom, dovodi do litičke infekcije oligodendrocita u centralnom nervnom sistemu (CNS) i nastanka progresivne multifokalne leukoencefalopatije (PML), dok reaktivacija BKV dovodi do nastanka hemoragijskog cistitisa i poliomavirus-udružene nefropatije. Pre epidemije AIDS-a, limfoproliferativna oboljenja su bila vodeći uzrok reaktivacije JCV i BKV, dok danas HIV infekcija predstavlja najčešći uzrok reaktivacije JCV i nastanka PML. Očigledno je da imunosupresija predstavlja fundamentalni predisponirajući faktor za nastanak PML, poliomavirus-udružene nefropatije i hemoragijskog cistitisa. Ipak, ova oboljenja ne nastaju kod svih imunosuprimiranih osoba, tako da se smatra da i drugi faktori, poput genetičke varijabilnosti BK i JC virusa, mogu doprineti njihovom nastanku.CiljeviCiljevi ovog istraživanja bili su: da se odredi prevalenca izlučivanja BKV i JCV u urinu HIV-inficiranih pacijenata i pacijenata kontrolne grupe i ispita moguća povezanost virurije u grupi HIV-inficiranih sa demografskim, virusološkim i citološkim parametrima kao i sa stadijumima bolesti i vrstom primenjene terapije; da se utvrdi distribucija genotipova i subtipova, struktura nekodirajućeg regulatornog regiona kao i prisustvo mutacija u VP1 regionu JCV i BKV u obe grupe ispitanika.MetodologijaU istraživanje su uključeni uzorci urina 114 HIV-inficiranih pacijenta i 120 zdravih osoba. Semi-nested i nested-PCR metodom su umnoženi fragmenti VP1 gena i NCRR JCV i BKV, a PCR produkti su zatim direktno sekvencirani. Upotrebom odgovarajućih bioinformatičkih alata vršena je filogenetska analiza sekvenci. Za statističku obradu podataka korišćen je SPSS program ver. 20.RezultatiUčestalost BK virurije kod HIV-inficiranih pacijenata iznosila je 50,8%, dok je u kontrolnoj grupi ispitanika iznosila 7,5%. Utvrđena je visoko statistički značajna razlika u učestalosti BK virurije između dve ispitivane grupe (p=0,0001). JC virurija je češće otkrivana kod HIV-inficiranih pacijenata (43,8% kod HIVinficiranih vs. 30,8% ispitanika kontrolne grupe; p=0,039). Utvrđena je statistički značajna razlika u stepenu BKV virurije među CDC kliničkim kategorijama (p=0,019) gde je BK virurija značajno češća među HIV-inficiranim pacijentima koji pripadaju C kliničkoj kategorije (64,4%) u odnosu na one koje pripadaju A+B kategoriji. U obe grupe ispitanika su otkrivena dva subtipa BKV: I i IV. S druge strane, distribucija JCV se razlikovala među isputivanim grupama. U kontrolnoj grupi ispitanika najčešći genotipovi JCV su bili genotip 1, 2 i 4, dok je u grupi HIVinficiranih dominantan genotip bio 2 praćen genotipovima 1 i 4. Kod HIVinficiranih pacijenata, najveći broj nesinonimnih nukleotidnih izmena otkriven je u okviru BC receptorskog domena VP1 gena BKV, dok su kod ispitanika kontrolne grupe sve nesinonimne nukleotidne izmene otkrivene van receptorskih domena u okviru β-ploča.