271. Ocena wczesnych wyników leczenia oszczędzającego po neoadjuwantowej chemioterapii u kobiet na raka piersi kwalifikowanych pierwotnie po amputacji

• Published in: Reports of practical oncology and radiotherapy Vol. 8; pp. S322 - S323
• Main Authors: Lange, B., Rogozińska-Szczepka, J., Mąka, B., Utracka, B., Jakus, G., Smok-Ragankiewicz, A.
• Format: Journal Article
• Language: Polish
• Published: Elsevier Urban & Partner (Poland) 2003
• ISSN: 1507-1367; 2083-4640
• DOI: 10.1016/S1507-1367(03)70754-8

Celem pracy jest ocena wyników leczenia oszczędzającego i skuteczności neoadjuvantowej chemioterapii dla obniżenia stopnia zaawansowania u chorych na lokalnie zaawansowanego raka piersi kwalifikowanych pierwotnie do amputacji piersi.
Analiza dotyczy grupy 49 kobiet z rakiem piersi w II stopniu zaawansowania klinicznego leczonych w Instytucie Onkologii w Gliwicach od 1999roku, u których zastosowano neoadjuvantową chemioterapię wg schematu CAF celem zmniejszenia masy guza. Przed kwalifikacją do leczenia szczegółowo oceniano wielkość guza pierwotnego badaniem klinicznym, mammograficznym, sonomammograficznym, a u 60% tomografią rezonansu magnetycznego. Rzut guza na skórze tatuowano tuszem roślinnym. Średni wiek chorych – 46 lat. Zaplanowano podanie od 4 do 6 cykli, w zależności od stopnia regresji guza. U 70% chorych podano 4 cykle chemioterapii. Regresję guza oceniano przy każdym cyklu klinicznie i sonomammograficznie, a przed planowanym leczeniem operacyjnym mammografią a u części chorych tomografią rezonansu magnetycznego. Średnia kliniczna objętość guza pierwotnego przed leczeniem–35 cm
3, po chemioterapii 1,5 cm
3.
85% chorych po neoadjuvantowej chemioterapii kwalifikowało się do operacyjnego leczenia oszczędzającego. U wszystkich tych chorych zastosowano pooperacyjną radioterapię, u części z nich skojarzoną z brachyterapią. W materiale pooperacyjnym stwierdzono całkowitą „patologiczną” regresję u 26% chorych, zaś u kolejnych 20% stwierdzono tylko pojedyncze komórki raka w guzie pierwotnym. U 80% chorych nie stwierdzono zmian przerzutowych w węzłach pachowych. U 2 chorych (28 i 29lat) wystąpił wieloogniskowy rozsiew procesu nowotworowego w 26 i 30 miesiącu obserwacji, pozostałe chore żyją bez cech choroby nowotworowej, przy średnim czasie obserwacji 37 miesięcy. U żadnej chorej nie stwierdzono wznowy miejscowej.
Dobre wyniki leczenia, zadawalający efekt kosmetyczny, akceptowalna toksyczność leczenia oraz możliwość zaoszczędzenia piersi u większości chorych po chemioterapii neoadjuvantowej wydają się być rozsądną alternatywą dla amputacji piersi. Ocena wielkości guza na podstawie badania sonomammograficznego jest przydatna dla oceny „targetu” dla leczenia chirurgicznego. Brak zmian przerzutowych w pachowych węzłach chłonnych u zdecydowanej większości chorych budzi wątpliwości dotyczące konieczności wykonywania lymphadenectomii pachowej u wszystkich chorych. Prowadzenie skojarzone leczenie wymaga jednak ścisłej współpracy multidyscyplinarnego zespołu lekarzy.